Nadat het paard van een vriendin na een consult behoorlijk opgeknapt is, besluit Karla Broersma haar Friese merrie Durkje ook aan te melden voor een consult. De bijna 11 jarige Durkje is vanaf haar eerste levensjaar haar zwarte parel, die zich heeft ontwikkeld tot een pittige tante met een gebruiksaanwijzing. Karla verzucht; ik weet eerlijk gezegd niet goed waar te beginnen… haar gedrag boos en nukkig heeft ze al heel erg lang, al jaren. Soms gaat het wat beter, soms wat slechter. Er is een periode geweest dat ik bang voor haar was, dat ze me aanviel. We hebben zoveel met haar meegemaakt. De laatste tijd ging het juist weer wat beter met haar, ook onder het zadel. En toch komt daar het dieptepunt wanneer Durkje de dochter van Karla aanvalt en haar verwond in haar gezicht. Dit is de druppel, zo kan het niet meer. Voordat er onomkeerbare besluiten worden genomen, wil Karla een consult als laatste redmiddel inzetten. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik best tegen dit consult op zag. Vanuit menselijk oogpunt voelde ik de drang om de merrie een lesje te leren, maar tegelijkertijd werd dit geremd door de wetenschap dat geen dier of mens agressief geboren wordt. We maken onderweg herinneringen en doen ervaringen op die ons vormen in onze primaire reacties. Wellicht ervaart deze merrie narigheid van eerder opgedane ervaringen of is het door andere oorzaken haar sterkere natuur geworden. Dus vertel maar zwarte merrie, vertel maar wat jou zó dwars zit. Dit is het diepste punt, we kunnen alleen maar omhoog! Met toestemming een stukje uit het contact:

Durkje en ik hebben vlot contact, alleen blijft het voor mijn gevoel oppervlakkig. Ik sta tegen een muur te praten, terwijl ik zo graag tegen haar hart wil praten. Het is net of Durkje een bewuste afstand houdt en mijn aanwezigheid koud tolereert. Aangezien we zo voor mijn gevoel niet goed in contact staan, begin ik mijn intro maar waarom ik kom in de hoop dat ze wat ‘ontdooit’. Ik vertel haar dat het goed mis is gegaan toen ze Elly in haar gezicht heeft gebeten. Dit kan niet Durkje, begrijp je dat? Mijn toon strenger het verhaal voortgezet, dat ze niet fijn in de omgang is en dat het bijtgedrag ronduit gevaarlijk is. Pas bij het noemen dat jij Karla haar graag wilt houden samen met jullie andere paard Doutzen, maar dat dat op deze wijze waarschijnlijk stopt, brokkelt ze af. Ze kijkt me letterlijk aan en ik zie eindelijk haar echte ik. Down en jankerig als ze een mens was geweest. Ze oogt niet zo, maar inwendig wanhopig legt ze zich als een hoopje ellende voor me neer op een presenteerblaadje. Dieren kunnen niet huilen zoals wij mensen dat doen om ons verdriet te uiten, maar ze kunnen wel dezelfde emotie laten voelen. Zit ik tijdens een consult met de tranen over mijn wangen, dan zijn dat niet mijn tranen maar de emotie van het dier. Op dit moment zijn mijn wangen nat van de tranen, ze is volledig uit balans. Mijn toon bind ik wat in, al blijft er wel de duidelijkheid in dat ze haar hoofd er bij moet houden, hoe ze zich ook voelt. Ze weegt honderden kilo’s, wij mensen nog niet eens 100. Eén uitspatting van jou kan heftige gevolgen hebben en daar moeten we mee aan de slag lieverd. Weer tranen. Ze ontdooit in zo’n rap tempo dat ik het idee heb dat ik haar straks bij elkaar moet dweilen. We gaan beginnen Durkje, het komt goed schat, we gaan je helpen.

Durkje blijkt volledig uit balans, hormonaal. Ze voelt hierin zo ver uit balans dat het als wanhopig/uitgeput voelt. Ze krijgt daarnaast haar rust niet. Het blijft druk in haar hoofd. Je kan gerust stellen dat het voor haar voelt alsof ze opgesloten zit in haar eigen lichaam. Ze is pittig, maar dat is niet erg. Ieder mens en ieder dier heeft zijn eigen karakter en die van haar mag er zijn. Maar in haar dna is ze niet gemeen, dat wordt ze door primaire reacties die zonder nadenken ingezet worden. Sterker nog; ze heeft Elly niet bewust gebeten omdat het Elly was die voor de deur stond. Ze heeft uitgehaald naar een verstoring (dit klinkt heel onpersoonlijk maar ik verwoord het zoals Durkje het beleefd heeft) die in energie onder haar staat. Een heftige volledig primaire reactie. Het wordt in pieken wazig/blind voor haar ogen. Dit geeft al wel aan hoe heftig ze uit balans is. Het voelt op dit moment niet goed om haar de les te lezen wat ze allemaal fout doet met haar gedrag en dat vertrek op de planning staat als ze zich niet aanpast. Het voelt oneerlijk omdat ze er weinig invloed op heeft. Weinig rust en compleet niet lekker in je eigen vel zorgen voor reacties die je in een stabiele toestand nooit of anders had gedaan. Het is haar lichaamstaal van afweren, wegwezen!

Direct na het lezen van het verlag onderneemt Karla actie. Ze laat met de informatie vanuit het verslag een tinctuur maken speciaal op maat voor Durkje en gericht om haar hormoonhuishouding weer in balans te krijgen.

We zijn twee weken verder wanneer een prachtig bericht binnenkomt; Durkje is een stuk beter in de omgang, ook met opzadelen. Onder het zadel verneemt de bijrijdster zelfs vooruitgang! In het land is ze jolig met Doutzen, kortom in de omgang veel vriendelijker. De tinctuur helpt dus duidelijk waardoor Durkje weer beter in haar vel zit.

Blij dat Karla haar deze kans gegeven heeft. Was ze verkocht, dan had ze zich nog steeds zo beroerd gevoeld en was het gedrag alleen maar verder bergafwaarts gegaan doordat ze ook nog eens haar toch wel erg geliefde omgeving had moeten missen. Dank Karla voor het mogen delen van jullie ervaring! 😘

De informatiebron is je eigen dier. Wees je dus bewust van de informatie die je eigen dier je kan geven en welke stappen vooruit jullie hiermee samen kunt behalen. Wil je je dier ook aan het woord laten waardoor situaties helder worden? Mail me gerust, info@communicaid.nl of voorzie me van een pb. Delen wordt wederom erg gewaardeerd!