Afgelopen maand is de website van Commúnicaid online gegaan en dit feest hebben we gevierd met vijf keer een verloting van een gratis ligt-consult! De consulten zijn in tussen uitgevoerd. Met toestemming van de eigenaren volgen er de komende dagen per dier kleine impressies van mooie, ontroerende, maar vooral liefdevolle contacten:

We starten met Bordercollie Roos van Gerda. We noemen Roos bewust niet bij haar echte naam, aangezien er nog steeds huivering is voor de oude eigenaren van Roos. Gerda en haar man weten e.e.a. van haar verleden en ook dat ze hier met regelmaat last van heeft. Hun vragen zijn dan ook gericht op hoe ze Roos zo goed mogelijk kunnen ondersteunen.

Roos en ik hebben vlot contact en ik leg haar uit waarvoor ik kom. Koetjes en kalfjes gaan Roos prima af, maar zodra ik de bal opgooi dat ze helaas niet vanaf pup bij haar baas en vrouwtje gekomen is, is het mis. Gekoppeld in elkaars energie neemt mijn lichaam het gevoel over van het dier waarmee ik in contact sta. Al typende tijdens het consult gebeurd het volgende:
Mijn keel knijpt dicht en mijn lichaam verstrakt. Wow, wat een heftige reactie. Hartkloppingen volgen, onvoorstelbaar. Rustig maar meisje, het is goed…wat je kwijt wilt mag je kwijt, puur om te delen wat je hebt meegemaakt en zo stappen in je ontwikkeling te zetten. Wat te veel pijn doet dat laten we zo, alleen wat je zelf kan en wilt loslaten mag je loslaten, het is goed….Dat dit diep bij haar zit mag duidelijk zijn. Ik zit inwendig te trillen als een rietje op mijn stoel. We gaan beginnen.

Soms is delen van wat je hebt meegemaakt een grote stap in de verwerking van nare ervaringen. Vooropgesteld dat ze alleen mag loslaten wat ze zelf wil om daarna te kijken wat ze wellicht van haar huidige baas en vrouwtje nodig is in ondersteuning, is het even stil als ik daarna de woning te zien krijg met een aangebouwd schuurtje er achter. Het schuurtje blijkt hét schuurtje te zijn als Roos me een inkijk geeft:

Ik voel me weggestopt. Geen tijd voor mij, ook niet voor wie dan ook om mij heen. Het is er druk en ik hou niet van drukte. Kil gevoel, wie het hardst blaft, jankt of vecht krijgt aandacht. Negatieve aandacht wel te verstaan, maar het is aandacht. Het is een wirwar van duwende en dringende honden, vooral als het hok open gaat en we met ons allen er tegelijk uit willen. Doordat iedereen zo opgefokt is, is er geen ruimte om te spelen. Spelen duurt maar kort voordat het overgaat in menens. In hart en nieren ben ik niet zo, maar als je er groot mee wordt en alleen dit voelt, word je net zo. Kilometers lange tenen waardoor er in no-time mot is. Harde geluiden, stem verheffen en onverwachte bewegingen zijn nog spannend voor Roos. Dit is hét eerste seintje voor gewenste ondersteuning. Roos laat merken met een blik al gecorrigeerd te kunnen worden. Ga niet schreeuwen of corrigeren op een heftige manier. Dan klapt ze dicht en ben je 10 stappen terug. Een ‘cadeautje’ van een foute start op de verkeerde plek. Een plek waar je in paniek niet meer weet of je voor- of achteruit moet, het blijft altijd een verrassing hoe iets uitpakt. Kortom, waar was de stabiliteit? De veiligheid? Waarom heeft ze in haar prille leventje nooit mogen voelen dat wat ze doet goed is??

Kunnen baas en vrouwtje jou waar dan ook mee ondersteunen lieve Roos?

Ze doen al erg veel hun best en dat voelt goed. Dit bijna één op één met hun te kunnen delen is voor mij al een hele stap. Niet dat ze het niet mogen weten, maar de littekens laat ik liever zoals ze zijn. Wel geeft ze aan dat samen kunnen praten over een moeilijke tijd oplucht. Weten waar elkaars zwakke plekken zitten en daar rekening mee houden. Ze kan haar geluk niet op dat ze nu bij Gerda, haar man en hun andere hond hoort. Zij en de andere hond zijn belangrijk, ze doen er toe, er wordt voor hen gezorgd, ze bungelen er niet bij. Rust en oprechte liefde. Geen onverwachte pieken waardoor je het liefste weg wilt kruipen, maar jezelf mogen zijn en niet continue ‘aan’ moeten staan om op te letten. Ze voelt zich veilig en dat is denk ik het mooiste wat Gerda en haar man van Roos mogen horen!

Dit is een klein stukje uit het volledige verslag, die Gerda en haar man samen gelezen hebben. Haar feedback was er één om in te lijsten; het is allemaal een bevestiging van wat wij in haar gedrag terug zien. Van high-momenten naar ineens flashbacks. Ze kwam net even bij ons boven, kort na het contact dus, en ging boven op me liggen om me een dikke lebber te geven! Dat ze zich veilig voelt bij ons is voor haar (en ons) het grootste cadeau ooit!

Lieve Roos, nog een lange weg te gaan, maar jee… wat heb jij grote stappen gezet! Ik wens je, zoals ik je bij ons afscheid ook verteld heb, een overload aan liefde bij je nieuwe gezin. En onthoud; je bent het meer dan waard!
Om Roos te beschermen betreft de hond op de foto een andere hond dan Roos. Fotocredits: Wuuf.nl

Heb jij ook een dier met een ‘rugzak’? Wil jij je dier ook graag de mogelijkheid geven om zijn/haar hart te luchten? Om daarna handvatten te krijgen om nóg beter op elkaar in te spelen? Mail me dan op info@communicaid.nl of stuur een pb via de facebook-pagina van Commúnicaid.

Lees je te laat dat Communicaid gratis consulten verloot heeft en wil je hier de volgende keer ook kans op maken? Like dan de facebookpagina van Communicaid en krijg de acties te zien op je tijdlijn!