Gisteren een week geleden ging ik het contact in met Maine Coon kat Pandora van Anneke Weishaupt. Pandora is één van de vijf Maine Coons van Anneke en de enige in de groep waar ze het nodige mee heeft te stellen. Volledig ingericht met een heus kattenmeubel en heerlijke ligplekjes verspreid door het huis, merkt Anneke op dat Pandora steeds dominanter wordt in de groep. Ze deelt op onverwachte momenten een mep uit naar haar huisgenoten, waardoor geen kat het in het hoofd haalt om in haar buurt te komen. Gevolg; gestreste huisgenoten die niet meer vrij kunnen bewegen naar de ligplekjes of zelfs niet meer bij de kattenbakken kunnen komen. Haar eens zo heerlijk rustige kattengroep is door Pandora van de leg. Met pijn in het hart besluit Anneke dat het wellicht beter is voor zowel Pandora als haar overige katten, om een ander huis voor Pandora te zoeken. Totdat haar overbuurvrouw haar op Communicaid attendeert en ik een mail van Anneke krijg met foto’s van haar prachtige katten en de bovenstaande informatie van Pandora. Het liefste houdt ze haar, uiteraard, maar dan moet er wel e.e.a. veranderen. We plannen een consult in en wachten beiden vol spanning af waarmee Pandora gaat komen.

Pandora lijkt mij te negeren. Ze is niet eens nieuwsgierig waarom er een vreemde voor haar neus staat die haar eigenlijk aan de tand wil voelen. Tegelijkertijd dat we elkaar ontmoeten, overvalt me een vermoeidheid die niet te beschrijven is. Ik voel me onverschillig en totaal niet geïnteresseerd in de buitenwereld om mij heen. Vreemd, ik ging vrolijk het contact in en zit voor mijn gevoel nu zo depressief als het maar kan met de kat van Anneke in contact. Ben ik dit of is dit Pandora? Ze lijkt het op te merken, maar stelt zich nog niet open. Totdat de kern van het probleem genoemd wordt en dat haar vrouwtje er aan zit te denken om een ander huis voor haar te zoeken. Het is als een deur die opengerukt wordt. ‘Nee, nee, nee…!!’ He, he…eindelijk is daar de aandacht van Pandora. Tegelijkertijd met haar aandacht is daar ook het brandende gevoel in mijn longen. Ze geeft nu zó snel achter elkaar informatie dat ik haar maan rustig te communiceren, zodat we duidelijk kunnen krijgen wat er aan de hand is.

Een lang verhaal kort; elke ademteug die ze neemt doet pijn. Ze heeft het gevoel dat haar longen zich niet volledig uit kunnen zetten met inademen en haar dus niet optimaal voorzien van zuurstof. Het is vermoeiend en uiteindelijk wordt ze hier compleet down van. Als een hoopje narigheid laat ze de andere katten duidelijk merken om haar met rust te laten en het zéker niet in het hoofd te halen om met haar te gaan sollen doordat ze zwakker is. Alle in’s en out’s worden middels een verslag met Anneke gedeeld, die op haar beurt een afspraak bij haar dierenarts maakt. Gisteren was de uitslag bekend van Pandora’s onderzoek; ze blijkt longemfyseem te hebben…

Net als bij mensen is het ook bij dieren helaas niet te genezen, maar zijn er opties met medicatie om de ziekte dragelijk te maken. Het brandende gevoel, het niet volledig krijgen van zuurstof en haar onbeschrijfelijke vermoeidheid vallen nu als puzzelstukjes op zijn plek. Wat ben ik ongelooflijk blij dat Anneke haar overbuurvrouw haar geattendeerd heeft op dierencommunicatie! Pandora was anders wellicht verhuist onder het motto een te dominante kat, maar had haar chronische ziekte met zich meegenomen. Ze was dan alleen maar verder van de oplossing verwijderd én van haar vrouwtje Anneke en de overige katten.

Tijdens het contact, dus voor het bezoek aan de dierenarts, hebben Pandora en ik afgesproken dat ze zich op haarzelf gaat concentreren en niet op de andere katten. In tussentijd dat vrouwtje er alles aan gaat doen om je te helpen en je te laten onderzoeken, zoek jij rustige plekken op en pak je je rust. Je bent in een fijne groep nu Pandora, ze gaan je er niet op pakken. Ze heeft hier goed gehoor aan gegeven; Pandora heeft zich meer terug getrokken en ligt nu rustig in haar eigen mandje. Hiermee keert de rust terug in de groep, waardoor ze als de medicaties hopelijk aanslaan kan rekenen op huisgenoten waar ze bij hoort. Met of zonder ziekte, ze mag er zijn!

Heb je je twijfels over je dier of hij/zij wel lekker in haar vel zit? Loop je tegen gedragsproblemen aan waar je geen verklaring voor kunt vinden? Of blijf je maar met het idee lopen dat je dier wellicht toch iets heeft terwijl je dierenarts niets kan vinden? Niet langer twijfelen, maar je dier zelf aan het woord laten. Pandora heeft laten zien hoeveel dit voor haar gebracht heeft door zélf haar longen te laten voelen. Dit scheelt kostbare tijd en heel wat nare onderzoeken, doordat je gericht kunt onderzoeken wat er aan de hand is met wat het dier aangeeft. Mail me gerust via info@communicaid.nl of stuur me een pb.