Hoe gaat het nu met Bommel?
De niets ontziende bulldog van de familie Meiland kennen we allemaal van Chateau Marillaux op SBS6. Zo lief en sociaal Bommel is voor zijn eigen mensen, zo agressief en aanvallend ontpopt hij zich zodra onbekenden een stap op het terrein van zijn kasteel wagen. Alle initiatieven ten spijt om hem in zijn gedrag te veranderen blijft hij aanvallen. Knap lastig als je je huis openstelt voor gasten, maar telkens alert moet zijn of je hond niet iemand aan zijn tanden rijgt. Een traan wordt weggepinkt tijdens de aflevering met mogelijke oplossingen: … een nieuw thuis zoeken waar Bommel meer rust ervaart, andere (gedrags)therapieën inzetten of misschien toch het allerlaatste waar ze liever niet aan willen denken; laten inslapen…
Manfred en ik volgen de aflevering met een brok in de keel, kijken elkaar aan en denken hetzelfde; het is méér dan de moeite waard om Erica en Martien op de hoogte te brengen van dierencommunicatie. Laat Bommel zelf vertellen wat zijn beweegreden is om zo extreem te reageren en kunnen we daar iets mee? Een ander gezin zoeken is een idee, maar risicovol. In hoeverre wordt hij daar onzeker van en escaleert het vervolgens misschien nog erger? Inslapen is dan vrijwel zeker de volgende stap en zover moet en hoeft het niet te komen. Intussen dat Bommel angstvallig achter slot en grendel gehouden wordt, stel ik in de hoop niet te laat te zijn mijn mail op.
Mijn geluk kan niet op als er een enthousiast antwoord uit Frankrijk komt! Alle nodige informatie komt over de mail en Bommel en ik kunnen aan de slag. Elk moment – vanaf het voelen dat een onbekende energie op zijn terrein aanwezig is tot het weer bij zinnen komen in zijn mand – kan hij in detail laten voelen. Niets ontgaat hem, autistisch als hij is moet alles overzichtelijk verlopen. Verstoor je dit dan wens je Bommel niet tegen te komen. Altijd ‘aan’ staan sloopt. Een reactie op verstoring verloopt als een aanval, uitputtend voor zowel eigenaar als dier.
Wat ik vaak verneem bij gedragsproblemen is dat uitleggen, kijken wat het dier zelf aangeeft nodig te zijn en dit inpassen in nieuwe afspraken voor zowel dier als eigenaar, al een groot deel bijdraagt aan nieuw gewenst gedrag. Daarna valt en staat het met het in de praktijk brengen van de afspraken zodat een nieuwe blauwdruk in gedrag ontstaat. Ook bij Bommel heb ik uitgelegd wie de onbekende mensen zijn en wat ze komen doen, zonder te sleutelen aan zijn natuurlijke waaksheid. Daarnaast heeft hij ruimte gekregen om te benoemen waar hij behoefte aan heeft en hebben we dit verwerkt in onze afspraken. Alles wat besproken, ervaren, afgesproken en geoefend is, is verwerkt in een verslag waarmee het thuisfront gelijk mee uit de voeten kan.
Het is twee weken later als ik van Erica wel érg goed nieuws ontvang. Het ondenkbare maar zó gewenste is werkelijkheid geworden; Bommel loopt LOS in en om het kasteel, mengt zich zonder agressie en uitvalgedrag tussen de gasten (!!) en ligt tijdens het diner gezellig onder de tafel aan of op de hun voeten! Wauw Bommel!! (Wat góedddd! 😊😊😊) Eerlijk is eerlijk; ik had gezien de heftigheid van zijn agressie nooit verwacht dat hij zo zou en kon veranderen. Wat ben ik ontzéttend trots op hem dat het hem gelukt is!! Voor ons contact stond hij op aanraden van de dierenarts op medicatie. Na ons contact is zijn medicatie gehalveerd. Minder medicatie en ook nog eens dit resultaat laten zien, chapeau!
Bommel is veel rustiger en begrijpt nu de samenhang tussen de gasten en zijn gezin. Hij kan en mag nu genieten als god in Frankrijk, samen met zijn gezin, Bijoux én zijn nieuwe ik! Ik denk dat we met recht kunnen zeggen dat we kunnen gaan wijnen! 🍷🍷😍🍾
Erica; dank je wel voor je inzet om mij tussen de drukte door te voorzien van alles wat nodig was om tot een goed contact met Bommel te komen en uiteraard dank voor jullie vertrouwen in mij! Fantastisch om jullie successtory te mogen delen, wij gaan er vanavond uitgebreid op wijnen, santé! 🥂❤️
