Eind maart krijg ik bericht van Anke. Ze heeft een paar weken geleden een ontzettend leuke, bijna drie jarige Haflinger, gekocht genaamd Benthe. Een plaatje om te zien, maar toch slaat de twijfel toe over de juiste match. Benthe haar gedrag geeft Anke de kriebels en aangezien ze niet alleen voor Benthe zorgt, maar samen met haar dochters, moet het wel veilig zijn. Aan de hand breekt Benthe uit waardoor er alleen met twee man met haar gelopen kan worden, borstelen en dekjes op haar lichaam is eng en lijkt haar vreemd te zijn en tijdens het longeren dreigt ze aan de longe en gooit gericht haar achterbenen naar Anke. Kortom, het ‘te koop’ bordje lonkt, maar is dat de juiste keuze??
Benthe en ik hebben vlot contact. Ze neemt me stoïcijns waar en voelt in de overtreffende trap erg gesloten en op zichzelf. Ik leg haar uit waarvoor ik kom, dat ze nu een ander thuis heeft bij mensen die goed voor haar willen zorgen. Nog steeds stoïcijns voor zich uit kijkend hoort ze alles aan. Totdat ik haar bij haar oude naam noem, die bij haar hoorde totdat ze verhuisde naar haar nieuwe thuis. Herkenning! Hebbes! We kunnen nu met focus aan de slag!
Benthe laat me haar plek zien waar ze weg komt, laat de sfeer voelen met veel soortgenoten om haar heen. Paardenmanieren en rangorde kent ze haarfijn, mensenmanieren en gehoorzaamheid lijkt van een geheel andere orde. Het overvalt haar dat ze van niets naar gelijk in haar beleving veel moet en dat overziet ze niet. Tot dusver is haar eigen ik nog haar beste maatje en zondert ze zich het liefste af voor alles wat van buitenaf iets van haar wil. Het is er niet, punt. Met toestemming een klein stukje uit het consult met Benthe:
Jij hebt vanaf dat je geboren bent tot nu mogen groeien en je eigen gang mogen gaan. Nu is het de tijd dat je iets met je lichaam kan gaan doen. Samen je lichaam verder ontwikkelen, leuke dingen doen met je mensen, aandacht verdelen onderling, leuk! En dit moet je leren Benthe, dat gaat niet vanaf dag één van een leien dakje, dat begrijp ik.
Beetje bij beetje begin ik te vernemen dat het bij haar binnenkomt. Ze laat me een stijgende lijn zien in stapjes, met andere woorden; kan het in kleine stappen geïntroduceerd worden? Het is nu van niets, naar gehoorzamen en doen wat duidelijk gemaakt wordt. Dat verward haar, overvalt haar en daardoor komt ze in protest.
We moeten niet vergeten dat ze nog jong is. Er is tot dusver niets met haar gedaan. Ze is zo groen als gras. Paardengedrag/gehoorzaamheid begrijpt ze dondersgoed, maar mensengehoorzaamheid is van een ander kaliber. Ze ziet mensen niet als meerdere, juist ontzettend ver op de achtergrond die soms even om de hoek komen kijken en eea van je willen. Meer associatie voel ik niet bij hoe zij naar mensen kijkt. Hier kan zij zelf niets aan doen, er is nog niets met haar gedaan. Zodra linkjes gelegd worden dat ze primaire zaken van hun mens krijgen, eten, drinken, gerichte aandacht, dán pas ‘zien’ ze hun mens.
Ga een rustig schema voor jezelf en Benthe opstellen. Dit schema begint bij doodgewone dingen zoals het lopen met een slappe lijn aan de hand. Niet over jullie heen walsen, uit willen breken of door gaan drammen, nee….leíden en communicatie over en weer. Voordat ze ook maar één stap uit stal zet, vertel je haar wat jullie gaan doen. Dit is de basis van de oplossing. En dat is om mij de eerste week ontzettend simpel zoals 10 meter vooruit lopen naast je mens en weer terug naar jullie beginpunt. Start gelijk klip klaar en helder. Ho is ho, lopen is lopen en niet treuzelen of in draf er vandoor. Geef duidelijk je commando als jullie gaan lopen of halt houden. Zie je in het begin ook maar iets van wat de opdracht is; belónen!! en het commando herhalen zodat ze de link legt. Net als met een puppy, klein beginnen om grote stappen te zetten. In haar karakter is ze goudeerlijk en wil zich openstellen. Wees duidelijk naar haar en zeg wat jullie gaan doen.
Het is exact een week later als ik een dolblije update krijg van Anke. En óf ze stappen hebben gezet! Ze loopt netjes mee, haar dochter loopt nu alleen met Benthe naar de bak. Ze is fijn en meewerkend tijdens het longeren en als kers op de taart heeft haar oudste dochter na het longeren rustig over haar rug gehangen; de eerste stappen naar zadelmak. Ik kan m’n ogen niet geloven als ik foto’s zie van een dag later; oudste dochter zittend op Benthe haar rug, ze heeft vertrouwen! Het ‘te koop’ bordje ligt diep onder in de prullenbak nu Benthe in zo’n korte tijd veranderd is in een compleet ander paard. Het klinkt koek-koek om alles te delen met je dier, maar het is de basis voor vertrouwen. Benthe verneemt dat ze gehoord is en dat ze betrokken wordt in wat ze per dag gaan doen. Het geeft haar rust doordat ze nu weet waar ze aan toe is. Ze heeft gevoeld dat communiceren vanuit je hart vele malen effectiever is dan dichtklappen en in verzet gaan. De sleutel ligt in communicatie en vertrouwen. Benthe, Anke en haar dochters doen samen de rest!
Dank voor je vertrouwen Anke en het mogen delen van jullie prachtige ervaring! 😘
