Frank en Wilma wonen samen met hun dieren op een prachtige locatie in Frankrijk. De paarden, de idyllische natuur en hun honden vormen tezamen een waar stukje paradijs. Kortgeleden is hond Archie bij hun komen wonen. Veel weten Frank en Wilma niet van hem; Archie is namelijk aan een hek vastgebonden gevonden en wordt liefkozend hun ‘vondelingetje’ genoemd. Met zijn prachtige bruine kijkers is het een droppie om te zien en blijkt ook nog eens een gouden karakter te hebben. Frank is verkozen tot zijn grote ‘baas’. Archie wijkt niet van zijn zijde en is letterlijk Frank’s schaduw. Hij moet en zal overal bij Frank zijn, anders slaat de paniek toe.
Totdat de auto in beeld komt. Archie weigert mee te gaan en gaat steevast twee meter voor de auto op zijn rug op de grond liggen en komt er niet meer weg. Tillen is dan de enige optie om hem mee te krijgen in de auto. Handig is anders. Eenmaal in de auto is het redelijk tot goed, al vertoont hij wel hijgerig en onrustig gedrag. Archie wordt aangemeld voor een consult. Enerzijds om hem aan het woord te laten wat er met hem is gebeurd en waar hij vandaan komt, maar nog belangrijker; hem helpen over zijn auto- en verlatingsangst heen te komen.

Archie en ik vinden elkaar al snel. Wat is hij een vrolijk frummeltje! Kwispelend met zijn hele lijfje begroet hij me. Totaal niet op zijn hoede of gereserveerd omdat hij mij niet kent, maar heel open in zijn karakter en zacht. Vooral zacht. Hij wil er bij horen, Archie is een pleaser. Het overkomt hem geen tweede keer dat de baas waar hij zo van houdt spontaan verdwijnt. Hij is geboren bij een gezette man, erg licht wit/grijs haar die dol van hem werd. Tenminste de energie die Archie laat voelen is een geïrriteerde energie, terwijl Archie zo zijn best deed om aandacht te krijgen. Ik zie hem om de man heen dribbelen en drentelen. Niet weg willen, niet reageren op commando’s om van de baas af te rennen. (toch uiteindelijk voor jacht proberen te trainen?) Archie is enorm jong en speels in zijn energie en zit als een energieke klittenband om zijn baas heen. De auto…..het valt ineens op zijn plek! Tranen komen op, een station laat Archie zien, een oud model auto, geen blits ding. De auto! De sfeer is grimmig en boos. Archie neemt me mee. Ik word meegetrokken naar de auto. Met de rem op mijn lijf probeer ik te blijven waar ik ben, maar de klep gaat open en ik word er hardhandig ingesleurd, geen houden meer aan. Achter mij slaat de klep hard dicht. Het is een bordeaurode hoekige auto, een oud mercedestype. Binnenin crème bekleding. Tranen komen op en Archie krijgt tijdens ons consult een flashback. Dieren kunnen niet huilen, maar wel degelijk dezelfde emotie laten voelen. Zit ik tijdens een contact met de tranen over mijn wangen, dan zijn dat niet mijn tranen maar de emotie van het dier. Ik zit niet te huilen, ik zit te brúllen. Er komt geen eind aan, voel me wanhopig en wil me al rijdend wel aan elke grasspriet die ik langs me heen zie gaan vastklampen om te blijven. Het voelt zó niet goed! Ben radeloos, bang en tegelijk voel ik thuis als in een flits voorbij komen. Eenmaal op ‘de plaats’ stopt de auto een aantal keren om uiteindelijk op de juiste plek definitief te stoppen. De kofferbak zwiept open en ik zwiep door de lucht er achteraan. Verzetten om toch weer in de auto te komen, maar de man is sterker en het hek dichtbij. Een redelijke berm scheidt het hek van het B-weggetje die kronkelend de bossen in loopt. Mijn lijn wordt vastgeknoopt, zie een lichte aarzeling maar hij draait zich om en rijdt daarna met tempo weg. Rechtdoor en uit mijn zicht. Ik (Renate) kijk Archie aan en ben stil. Op dit soort momenten schaam ik mij mens te zijn. Gelukkig heb ik in twee jaar tijd letterlijke een handvol van dit soort dieronterende beelden gezien, maar het is een hand vol te veel. Er is geen groter beest dan de mens. Ik verontschuldig me tegenover Archie, maar oh wat is jullie nieuwe vriend vergevingsgezind. Hij mist soms zelfs zijn eerste ‘baas’ en vraagt zich als hij hem mist nog steeds af waarom hij niet meer terug kwam. Wat heeft hij fout gedaan? Omdat hij hem nog een hart toedraagt, besluit ik dat ik zijn eerste ‘baas’ niet ga afkraken, maar onderbouw het dat hij waarschijnlijk het te druk heeft gehad. Daardoor niet alles meer eerlijk zag en al helemaal niet meer eerlijk heeft gereageerd. En dat terwijl Archie alleen maar lief wilde zijn en zijn aandacht wilde, heel normaal voor een jonge hond!

Normaal bouw ik een contact op met een ontmoeting en stel daarna de vragen, maar alles is nu in een sneltreinvaart er uit gekomen. Dat Archie niet mee wil de auto in, dus zelf er in springen, laat hij tot in de puntjes voelen. Op zijn rug liggen is het onderdanige, ik bén wel lief!, niet weer!, ik blijf hier, doe alles!, ben lief, líef! Weer de tranen…jee hij is in zijn jonge leventje al goed de vernieling in geholpen door degene die de benaming ‘baas’ van top tot teen niet verdiend! Archie’s ervaring maakt hem nóg meer een pleaser, pas hier voor op dat hij niet over zijn eigen grenzen heen gaat. Gechargeerd gezegd zou hij voor jullie in het vuur springen mocht je hem dat opdragen. Hij is nog jong, maar gelukkig is deze informatie voor jullie geen verrassing aangezien jullie wél dierenmensen zijn en hem zien en horen. Wat heeft Archie een geluk na zóveel ongeluk!

Archie heeft gelukkig zijn thuis gevonden. Een thuis waar hij jaren genieten voor de boeg heeft en een oude grijze hond mag worden. Een thuis waar ze hem respecteren en waar hij er volledig bij hoort. Neemt niet weg dat zijn rugzak hem zo nu en dan behoorlijk in de weg zit. Tijdens een consult heb ik de mogelijkheid om het dier te informeren en in Archie’s geval te overtuigen dat dit hem nóóit weer gaat gebeuren. Willen baasje en vrouwtje met jou weg? Spring in de auto! Het is goed! Ook al gaan jullie 10 x weg, je komt alle 10 x weer terug thuis! Genieten Archie, je mag mee en daarna kom je gewoon weer thuis, genieten!

Een dag na ons contact stuurt Wilma mij een prachtig filmpje. Ik kan er eindeloos naar kijken en word er intens blij van! De angst en wanhoop die hij ervaren heeft in de verkeerde auto versus zijn ontwikkeling na ons contact…. ik blijf er blij van worden en besef me eens te meer dat de mogelijkheden om op deze manier dieren te helpen grenzeloos zijn!